آری من یک مردم
خنده ام از ته دل است و قاه قاه از ته دل می خندم.
اما گوش کن که من از این جنسم.
پایم را هم که بشکنند،کمرم راست است.راستِ راست.
حتی اگر مُردم.
اگر روزی خدا خواست مرا ببرد.
قبلش آنقدر سیلی خواهم زد که بگویند،این کیست که بی غم مُرد؟
که گونه هایش به سرخی لالهاست.
آری شاید این هم از روی غرور است و اما...
اما من مردم و این غرور را دوست دارم.
شاید تو خواهی گفت که من بیمارم.
به هیچ چیز جز خود اهمیت نمی دهم.
هیچ وقت به تو گل بدون نیت ندادم
آری من یک مردم
نظرات شما عزیزان: